Internationaal Cellofestival Zutphen

Den Herder studeerde cum laude af bij Maria Hol, Dmitri Ferschtman en Christopher Bunting. Vervolgens werd hij leider van het Cello Octet Conjunto Ibérico, een groep met een wereldwijde reputatie als voltijds cello-ensemble. Hij won verschillende muziekprijzen, waaronder de eerste prijs van de “Postbank Sweelinck” cellocompetitie en de eerste prijs van de Stichting van het Koninklijk Concertgebouw Amsterdam. Hij is een actief kamermusicus en speelde samen met musici als Janine Jansen, Igor Roma, Anner Bijlsma en als lid van het Ruysdael Kwartet trad hij op in alle grote concertzalen van Nederland (Concertgebouw), Engeland (Wigmore Hall) en Japan (Oji Hall). Hun concerten op de Amsterdamse Strijkkwartet Biënnale kregen veel lof. Tussen 1999 en 2012 was Jeroen cellist van het Nieuw Ensemble, een van de toonaangevende Nederlandse ensembles voor hedendaagse muziek.

Als artistiek leider van CelloWercken Zutphen, dat zowel het Internationale Cello Festival als de Cello Academie omvat, gaf hij hedendaagse componisten de opdracht om voor het festival te schrijven. Dit leidde tot inspirerende projecten zoals The Tibetan Book of the Death en Passion of Innocence.

Den Herder is een toegewijd docent sinds hij op 22-jarige leeftijd een professoraat aan het Utrechts Conservatorium aanvaardde. Zijn lessen zijn gebaseerd op de wisselwerking tussen geest en lichaam, en een cellotechniek geïnspireerd door zijn leermeester Christopher Bunting, een voormalige leerling van Pablo Casals. Cellospelen volgens natuurlijke principes zoals zwaartekracht, karakter en speelsheid.

"Alles is muziek, speel niet om fouten te vermijden, de delegatie van lichaamsfuncties en ademhaling" zijn enkele kernpunten die leiden tot een gezonde manier om perfectie te bereiken. Zijn belangrijkste focus is om mensen bewust te maken van wat ze precies oefenen. Hij gelooft dat bewustzijn van de eigen verbeelding, gevoelig luisteren, intuïtie en de delegatie van lichaamsfuncties de beste leermeesters voor het leven zijn.

Hij was regelmatig gastdocent aan het conservatorium van Minsk (2003-2010) en gastprofessor aan de universiteit van Tainan, Taiwan. Daarnaast gaf hij masterclasses in Nederland, België, Spanje, Duitsland, Frankrijk, China en Israël. Tegenwoordig is hij docent aan de conservatoria van Utrecht en Rotterdam.

“Ik heb Jeroen den Herder het Elgar celloconcert horen spelen met het Sint-Petersburgs Filharmonisch Orkest. Hij speelde met grote klasse en gevoeligheid, en ik geloof dat hij zich zal ontwikkelen tot een geweldige cellist.” — Yehudi Menuhin, 1995.

De muziek speelde al op jonge leeftijd al een belangrijke rol. In het gezin Den Herder spelen meerdere broers en zussen een instrument op hoog niveau. In een artikel van het magazine van het Muziekinstrumentenfonds kun je er meer over lezen >>

De Russische cellist Leonid Gorokhov, geroemd om zijn expressieve spel en uitzonderlijke techniek, wordt vaak vergeleken met de legendarische Emanuel Feuermann. Hij werd geboren in Sint-Petersburg (destijds Leningrad) en begon op zevenjarige leeftijd met cello spelen. Hij studeerde bij Anatoli Nikitin aan het Rimsky-Korsakov Conservatorium en volgde masterclasses bij Daniil Shafran.

Gorokhov won prestigieuze prijzen, waaronder de Grand Prix en Eerste Prijs van het Concours de Genève – als enige Russische cellist ooit. In 1995 ontving hij de Cultural Achievement Prize van de European Association for Encouragement of the Arts voor zijn uitzonderlijke talent.

Zijn doorbraak kwam in 1991, toen hij als solist optrad met de Sint-Petersburg Filharmonie onder leiding van Lord Yehudi Menuhin. Menuhin werd zijn mentor en nodigde hem uit als docent aan de Yehudi Menuhin School in het Verenigd Koninkrijk. Dit bood Gorokhov de kans om met grote orkesten te spelen en met Menuhin samen te werken als solist en kamermusicus.

Hij speelde onder meer met de Berliner Philharmoniker, de Sint-Petersburg Filharmonie en het Royal Philharmonic Orchestra. Zijn repertoire omvat werken van Haydn, Schumann en Dvořák tot Walton en Lutosławski. Gorokhov keert regelmatig terug naar Rusland voor optredens, zoals de Russische première van Sonata Notturna van Nicholas Maw in Moskou. Naast zijn carrière als solist is hij gepassioneerd over kamermuziek en werkt hij graag samen met zowel jonge talenten als ervaren musici. Sinds 2008 is hij professor aan de Hochschule für Musik, Theater und Medien in Hannover.

Denis Shapovalov is een veelzijdig cellist, dirigent en componist. Hij behaalde zijn diploma aan het Moskouse Staatsconservatorium onder leiding van Natalia Shakhovskaya en won in 1994 de gouden medaille op de XI Internationale Tsjaikovski Wedstrijd.

Shapovalov treedt op als solist met gerenommeerde orkesten en dirigenten, waaronder het London Symphony Orchestra onder Mstislav Rostropovich. Hij heeft opgetreden in prestigieuze concertzalen zoals de Musikverein, het Concertgebouw en de Barbican Hall. 

Naast zijn uitvoerende carrière heeft hij 12 jaar lesgegeven aan het Moskouse Staatsconservatorium en organiseert hij sinds 2014 de "Cello Travel International Academy", met masterclasses wereldwijd. Sinds 2022 is hij professor aan de Perosi Academie voor Muziek in Italië. ​

Shapovalov staat bekend om zijn vermogen om moeiteloos tussen klassieke muziek en rock te schakelen, wat blijkt uit zijn crossover-project "Rock vs Rococo". Hij componeerde ook de "Symphony Fantasy Tchaikovsky-Dvorak. A letter to a dearest friend", uitgevoerd door het Tchaikovsky Symphony Orchestra.

De Franse gambist en cellist Amélie Chemin begon haar muzikale opleiding in Caen en Lyon, waar ze met lof afstudeerde in cello en kamermuziek. Haar passie voor de viola da gamba ontstond na een zomeracademie bij Jérôme Hantaï, waarna ze studeerde bij Emmanuelle Guigues in Lyon. In 2003 werd ze leerling van Paolo Pandolfo aan de Schola Cantorum Basiliensis, waar ze in 2008 afstudeerde. Daarnaast volgde ze lessen barokcello bij Petr Skalka en specialiseerde ze zich in renaissancegamba en middeleeuwse vedel bij Randall Cook. Ze volgde masterclasses bij onder anderen Jordi Savall, Marianne Muller en Philippe Pierlot.

Sinds 2003 is Chemin een actieve kracht binnen de Europese oude muziekwereld en werkte ze samen met dirigenten en solisten als William Christie, Ton Koopman, Jordi Savall en Andreas Scholl. In 2008 combineerde ze haar expertise in gamba en cello in een onderzoek naar de romantische arpeggione, waarmee ze Schuberts beroemde sonate uitvoerde op een reconstructie van dit zeldzame instrument.

Chemin trad op en nam op met Paolo Pandolfo, onder meer in Couperins duo’s voor twee viola da gamba en Marais’ Pièces à deux Violes (1689). Naast hun samenwerking als duo is ze sinds 2008 zijn pedagogisch assistent bij zomercursussen en masterclasses.

Ze speelt en werkt met ensembles als La Cetra Barockorchester Basel, Il Profondo, Mare Nostrum en L’Achéron en trad op in heel Europa, Turkije, Rusland, Japan en Noord- en Zuid-Amerika. Haar opnames verschenen bij Deutsche Grammophon, Ricercar, Glossa en ORF.

Al meer dan dertig jaar behoort Paolo Pandolfo tot de toonaangevende solisten op de viola da gamba. Zijn diepgaande liefde voor het instrument leidde tot een intensieve verkenning van zowel de historische als expressieve mogelijkheden van de gamba.

Na ervaring in zowel jazz als klassieke muziek betrad Pandolfo rond 1979 de wereld van de oude muziek, samen met violist Enrico Gatti en klavecinist Rinaldo Alessandrini. Hij studeerde bij Jordi Savall aan de Schola Cantorum Basiliensis en werd van 1982 tot 1990 lid van Hespèrion XX, waarmee hij wereldwijd optrad en talloze opnames maakte.

Zijn solocarrière kreeg in 1990 een impuls met de publicatie van de C.P.E. Bach-sonates voor viola da gamba. In datzelfde jaar werd hij benoemd tot professor aan de Schola Cantorum Basiliensis, waar hij sindsdien de traditie van onderzoek en onderwijs in oude muziek voortzet.

Pandolfo heeft een uitgebreid oeuvre aan opnames, met een focus op het solo-repertoire voor viola da gamba, waaronder werken van Marais, Forqueray, Sainte-Colombe, Hume, Abel en J.S. Bach. Zijn bewerking van Bachs Zes Cellosuites wordt beschouwd als een essentiële aanvulling op elke Bach-discografie.

Zijn fascinatie voor historische improvisatie leidde tot projecten als Improvisando: de jazz van de 17e eeuw. Ook werkt hij met moderne composities, waaronder Travel Notes en Violatango. Zijn opnames zijn bekroond door toonaangevende muziekbladen.

Recente projecten omvatten "Regina Bastarda", een onderzoek naar virtuoze Italiaanse gambamuziek rond 1600, en "A Sentimental Journey", met preklassieke sonates van Carl Friedrich Abel. Daarnaast nam hij de complete Lyra-Viol werken van Alfonso Ferrabosco op (To the World).

Pandolfo geeft wereldwijd concerten en masterclasses. Zijn missie is het slaan van bruggen tussen verleden en heden, waarbij hij historische authenticiteit combineert met spontane expressie en improvisatie.

Viola de Hoog is een veelzijdig musicus met een indrukwekkende carrière. Ze is een toonaangevende celliste in de wereld van de oude muziek, maar heeft zich ook twintig jaar lang bewezen als lid van het gerenommeerde Schönberg Quartet. Momenteel speelt ze als cellist in Ensemble Schönbrunn en het Narratio Quartet en is ze eerste cellist bij de Nieuwe Philharmonie Utrecht en The King’s Consort.

Sinds 1990 deelt ze haar expertise als docent barokcello, cello en kamermuziek aan de conservatoria van Amsterdam, Utrecht en Bremen.

Haar discografie weerspiegelt haar brede muzikale reikwijdte. Haar opnamen van Bach’s cellosuites en Mendelssohns cellosonates zijn uitgebracht bij Vivatmusic. Daarnaast maakte ze met Ensemble Schönbrunn en het Schönberg Quartet diverse opnamen die haar veelzijdigheid als musicus onderstrepen. In 2024/25 bracht het Narratio Quartet een reeks uit: negen CD’s met Beethovens complete strijkkwartetten, wereldwijd de eerste opname van deze cyclus op historische instrumenten.

Victor Garcia Garcia is een Spaanse cellist die zich heeft gespecialiseerd in de historische uitvoeringspraktijk. Hij heeft een internationale muzikale carrière als solist, kamermusicus en ensemblespeler. Naast zijn activiteiten als uitvoerend musicus heeft hij ook interesse in onderzoek: hij behaalde een doctoraat aan het Royal Conservatoire of Scotland en de University of St Andrews, waar hij zich richtte op de uitvoeringspraktijk van cellisten die leefden rond Beethoven. Hij doceert historische cello aan het Utrechts Conservatorium (HKU).

In 2024 ontving Victor de eerste prijs in de categorie cello/barokcello op het Bach Internationaal Concours in Leipzig. Ook won hij de eerste prijs in de York Early Music Competition, als lid van het ensemble Ayres Extemporae, waarin hij violoncello piccolo speelt. Als lid van Duo Auxesis behaalde hij de Eerste Prijs, de Prijs “Muziek en Ruimte” en de Publieksprijs op het Händel Concours in Göttingen in 2022. In 2013 ontving hij de Tweede Prijs op het Witold Lutoslawski Celloconcours in Warschau.

Hij treedt regelmatig op met Europese ensembles in de oude muziekscene, zoals het Balthasar Neumann Orchestra, Barokorkest van Sevilla, Orchestre des Champs-Élysées, Dunedin Consort, Millenium Orchestra or Orchestre Révolutionnaire et Romantique. Hij is artistiek directeur van het Festival Impulso in La Palma (Spanje).

Alfian Emir Adytia is een Indonesische cellist, componist en performer, woonachtig in Nederland. Hij voltooide zijn masteropleiding in klassieke cellomuziek aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, waar hij afstudeerde met een uitmuntend cijfer van 9,5/10 en een onderscheiding voor originaliteit.

Na zijn studie verdiepte Emir zich in de boeiende wereld van live-elektronics, waarmee hij zijn klankwereld verder uitbreidde. Sinds 2017 bracht hij zes onafhankelijke albums uit, waarin zijn muzikale ontwikkeling en verkenningen van verschillende genres tot uiting komen. Zijn werk is diep geworteld in de Indonesische volksmuziek en de Europese klassieke muziekopleiding — een fusie die een unieke dimensie aan zijn composities toevoegt. Emir’s stukken zijn uitgevoerd op grote podia.

In 2022 ontving hij een eervolle vermelding tijdens de Calefax Composers Competition en een speciale vermelding in de Bartók World Competition for Composition.

Zijn muziek is op uiteenlopende plekken gespeeld: van een bescheiden gemeenschap van jonge cellisten in Yogyakarta tot aan een filmvertoning op het FIVARS-festival in Los Angeles en Montreal.

Topcellisten Pepijn Meeuws en Emile Visser transformeren een klassiek concert tot absurdistisch theater. Ze speelden tien seizoenen hun eigen succesvolle muziektheaterproductie Cello! Cello! Ma non troppo. 

Meeuws is een theatrale duizendpoot die zijn sporen verdiende als cellist, performer, goochelaar en zingende zaagspeler, onder andere in De Suleika’s en ’t Mysterie van de Gevoelige Snaar en het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Emile blinkt uit in riffs en walking basses en is lid van Nikitov en het Metropole Orkest.

Joachim Eijlander is een veelzijdig Nederlands cellist, bekend om zijn optredens als solist en kamermusicus in Europa, Azië en de Verenigde Staten. Hij werkte samen met ensembles en musici zoals het Borodin Kwartet, Lisa Larsson, Robert Holl, Randall Scarlata, Inon Barnatan, Karl Leister en Godfried Hoogeveen. Daarnaast werkte hij met componisten als Henri Dutilleux, György Kurtág, Sofia Gubaidulina, Louis Andriessen en Joey Roukens. 

In 2000 richtte hij het Rubens Quartet op, waarmee hij tot 2015 internationaal optrad en prijzen won op concoursen in Oostenrijk en Tsjechië. Het kwartet trad op in zalen zoals het Concertgebouw Amsterdam, Tonhalle Zürich, Berliner Philharmonie en het Rudolphinum Praag. 

Als solist trad Eijlander op met orkesten zoals het Nationaal Symfonieorkest van Oekraïne, het Lviv Filharmonisch Orkest en het Roemeense Staatsfilharmonisch Orkest Tirgu Mures. Hij is een terugkerende gast op internationale festivals, waaronder die in Sitka (Alaska), Prussia Cove (VK), Schleswig-Holstein en Mecklenburg-Vorpommern (Duitsland). 

Zijn discografie omvat opnames van de complete cellosuites van Johann Sebastian Bach (2015), "Sequentia!" met caprices van Joseph dall'Abaco en Alfredo Piatti (2017), en "Dark Fire" (2020), een muzikale reis die het Westen en het Oosten verbindt.

Joël Siepmann, geboren in Tübingen, is een cellist met een breed palet aan muzikale invloeden die moeiteloos schakelt tussen klassieke en eigentijdse muziek. Sinds april 2020 is Siepmann solocellist van het wereldberoemde Metropole Orkest en maakt hij deel uit van het cello-kwartet Metrocelli, dat in 2021 hun titelloze debuutalbum uitbracht.

Met het Metropole Orkest werkte hij samen met internationale grootheden als Jacob Collier, Gregory Porter, Robbie Williams, Ibrahim Maalouf en Steve Vai.

Siepmann begon op zesjarige leeftijd met spelen en studeerde onder meer in Essen bij professor Christoph Richter en de Royal Academy of Music in Londen bij Guy Johnston. Als lid van Trio Opal won hij verschillende prijzen tijdens de Trondheim International Piano Trio Competition in 2019. Gedurende zijn carrière trad hij op met diverse orkesten en ensembles in prestigieuze concertzalen in steden als Londen, Berlijn, Parijs, Sint-Petersburg, Amsterdam, Seoel, Tokio en Shanghai. Hij volgde daarnaast masterclasses en coaching bij gerenommeerde cellisten zoals Lynn Harrell, Anner Bylsma, Jérôme Pernoo, Colin Carr, Misha Maisky en Steven Isserlis.

Maartje-Maria den Herder is cellist in het Koninklijk Concertgebouworkest. Ze studeerde aan het Utrechts Conservatorium en het Conservatorium van Amsterdam.

Tijdens de eerste Cello Biënnale won zij de tweede prijs en de publieksprijs. Als solist trad zij op met onder meer het Radio Symfonie Orkest, Amsterdam Sinfonietta en het Residentie Orkest, waarmee ze een wereldpremière van Philip Glass uitvoerde. Ze was lid van het Gustav Mahler Jugendorchester en het Europees Jeugdorkest en volgde in 2005–2006 het academietraject van het Koninklijk Concertgebouworkest, waar zij sinds 2014 vast lid is. Regelmatig speelt ze kamermuziek in Camerata RCO. Maartje-Maria bespeelt een anonieme Milanese cello uit 1673, haar ter beschikking gesteld door het orkest.

Deze Spaanse cellist en interdisciplinair artiest combineert traditionele cellomuziek met andere kunstvormen. Een voorbeeld hiervan is haar project "Persephone", waarin ze haar liefde voor de cello integreert met andere disciplines.

María behaalde haar Master of Arts in Cello Performance aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht (HKU) tussen 2021 en 2023.In 2023 trad ze op in de Lutherse Kerk in Utrecht, waar ze tijdens haar masterrecital werk uitvoerde zoals de Eerste Suite in G majeur van J.S. Bach. Daarnaast heeft ze samengewerkt met musici zoals pianist Artem Belogurov, met wie ze de cellosonate van G. Jenner uitvoerde.

Diogo Martins (1999) is een Portugese cellist en kunstenaar, gefascineerd door de verkenning en samensmelting van verschillende muziekgenres en kunsten.

Afgestudeerd met het hoogste cijfer aan de Superior School of Applied Arts (Portugal), woont Diogo momenteel in Nederland, waar hij studeert bij Joachim Eijlander aan Codarts. Diogo is een van de oprichters van het Quartz Quintet, een strijkkwartet met accordeon gericht op de verspreiding van muziek, geschreven voor deze formatie.

In september bracht Diogo "Second Voice" in première, een concert met muziek voor solo cello en stem, geïnspireerd op de muziek en poëzie van Jose Afonso, een Portugese singer-songwriter.

Kento van Iersel (12 jaar) is prijswinnaar op het Britten Concours voor cello dat in maart 2025 plaatsvond. Jeroen den Herder, jurylid van het Concours, volgt Kento al langere tijd en bood hem een plekje aan in het festival. Tijdens de Passion of Innocence speelt hij een eigen solo.

Kento's ouders zijn eveneens fantastische musici - zij spelen in het Ruysdael Kwartet in het Concertgebouw Orkest. Momenteel heeft hij les van Mariëtte Landheer en houdt behalve van cellospelen ook van schaken, bakken en tennissen.